Wilhelm Sasnal
Ο Βίλχελμ Σάζναλ γεννήθηκε το 1972 στο Ταρνόφ της Πολωνίας, όπου και ζει. Σπούδασε αρχιτεκτονική και ζωγραφική στην Κρακοβία, και στα μέσα της δεκαετίας του 1990 υπήρξε μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας Ładny ( «οι όμορφοι», μαζί με τους Ράφαλ Μπουινόφκι, Μάρτσιν Ματσιόφσκι, Γιόσεφ Τόμτσικ [Κουροσάβα] και Μάρεκ Φίρεκ). Ο Σάζναλ εμφανίστηκε στην πολωνική και τη διεθνή σκηνή ως ολοκληρωμένος και παραγωγικός εικαστικός στις αρχές της νέας χιλιετίας, με προτίμηση σε μέσα όπως η ζωγραφική, το σχέδιο και ο κινηματογράφος, και σήμερα αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους και πιο περιζήτητους ζωγράφους της νεότερης γενιάς στον κόσμο. Ο ίδιος, ωστόσο, θεωρεί τον εαυτό του ζωγράφο αλλά και κινηματογραφιστή, και οι ταινίες του –λόγου χάρη σχετικά με την παρακμή πολλά υποσχόμενων κάποτε τεχνολογικών εφευρέσεων, όπως το έγχρωμο φιλμ Kodachrome ή τα υπερηχητικά αεροσκάφη Concorde– έχουν αποσπάσει ιδιαίτερο ενδιαφέρον με την αξία τους. Ο Σάζναλ ανήκει στη γενιά των Πολωνών που ενηλικιώθηκαν στη ζοφερή δεκαετία του 1980, μετά την κήρυξη του στρατιωτικού νόμου το 1981 για την καταστολή του κινήματος της Αλληλεγγύης και την εκτόνωση της απειλής μιας σοβιετικής εισβολής) και στη συνέχεια έζησαν την εμφάνιση μιας νέας καπιταλιστικής κοινωνίας με Δυτικό προσανατολισμό, τη δεκαετία του 1990. Το έργο του περιλαμβάνει πολλές αναφορές στην ταραγμένη και αντιφατική Πολωνία του 20ού αιώνα, όπως η αντίσταση κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ο ρόλος της Καθολικής Εκκλησίας και η προβληματική σχέση Πολωνών και Εβραίων (την οποία πραγματεύεται σε σειρά ζωγραφικών έργων με βάση εικόνες από την ταινία Shoah, του Κλοντ Λανζμάν, και από το κόμικ Maus, του Αρτ Σπίγκελμαν).
Για όλα τα έργα του, ο Σάζναλ αντλεί έμπνευση από πολλαπλές πηγές: εικόνες από βιβλία και περιοδικά σχετικά με κάθε δυνατό θέμα, τηλεόραση, αρχειακές φωτογραφίες (τις οποίες μερικές φορές επιζωγραφίζει) και, κυρίως, τη μουσική. Ο οπτικός και λαϊκός πολιτισμός είναι το κατεξοχήν υλικό της δουλειάς του. Ελάχιστη διάκριση κάνει μεταξύ «επιφάνειας» και «βάθους», μεταξύ της στοχαστικής «αύρας» των ζωγραφικών εικόνων και της ικανότητάς τους να μεταδίδουν μηνύματα. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο, το έργο του γίνεται μια ρευστή –και πιο αποτελεσματική– σύνθεση κοινωνικού σχολιασμού και ζωγραφικού πειραματισμού (επίσης στα σχέδια και τις ταινίες του καλλιτέχνη).